Nowy wykaz czasopism punktowanych - wersja dla politologów

Kilkanaście dni przed końcem roku Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego ogłosiło wykaz czasopism naukowych z przypisaną im liczbą punktów za publikację. Niby wszyscy wiedzą, że punkty te służą wyłącznie ocenie jednostek naukowych, ale równie powszechne (choć nie zawsze oficjalne) stało się ocenianie na tej podstawie aktywności pracowników naukowo-dydaktycznych – zarówno jeśli chodzi o procedury awansowe, jak i przyznawane nagrody. Nie dziwi zatem powszechne oczekiwanie środowiska na kolejną ministerialną listę. Choć dziwić może – i nikt mi jeszcze nie potrafił racjonalnie wytłumaczyć, dlaczego tak się dzieje – punktowanie publikacji „wstecz”. Zgodnie bowiem z ogłoszonym w grudniu wykazem ocenione zostają wszystkie tegoroczne osiągnięcia. Innymi słowy: jako pracownicy naukowi ślemy artykuły „w ciemno” – nie bardzo wiadomo, czy szanowane do tej pory czasopismo nie zostanie – z nieznanych nam przyczyn – na koniec roku kalendarzowego gorzej ocenione niż poprzednio, czym narazi nas na utratę tak cennie uciułanych wcześniej punktów.

Nigdy nie ukrywałem swojego skrajnie krytycznego stosunku do „punktozy”. Wciąż też uważam, że proporcja punktów monografia vs. artykuł, jaką proponuje ministerstwo a jaką ochoczo przyjmują jednostki do oceny pracowników, jest nie do zaakceptowania (20 punktów za monografię, 8-10 punktów za artykuł w najlepszych czasopismach, jeśli zatrzymamy się tylko na liście B). W każdym razie przyjmuję system bez entuzjazmu, ale ze świadomością realisty, że jakoś trzeba się w jego ramy wpisać, jeśli chce się kontynuować naukową ścieżkę zawodową.

Już po raz drugi zatem „okroiłem” - głównie dla swoich celów, ale nie widzię powodu, by się tym nie podzielić - ministerialną listę B do czasopism politologicznych. Mam nadzieję, że dla koleżanek i kolegów po fachu będzie to dobra wskazówka dotycząca tego, gdzie publikować, natomiast zamieszczone linki skutecznie ułatwią dotarcie do poszczególnych redakcji. Co więcej, także i tym razem uwzględniłem na liście tylko te czasopisma, które są indeksowane w bazach oraz udostępniane za darmo w Internecie (dopuszczając sytuację bana na aktualny numer, który najpierw musi się sprzedać „fizycznie”). To ważne ograniczenie, ponieważ przynajmniej kilka wysoko punktowanych czasopism tego wymogu nie spełnia. Mowa tutaj o: poznańskim „Przeglądzie Zachodnim” (9 punktów), krakowskiej „Politei” (8 punktów), afiliowanym przy Polskim Towarzystwie Nauk Politycznych „Athenaeum” i wydawanych przez ISP PAN „Studiach Politycznych” (po 7 punktów).

Listę można pobrać tu.

W porównaniu z ubiegłym rokiem lista jest dłuższa. Nie tylko dlatego, że pojawiły się na niej nowe tytuły (także z zagranicy, np. z Rumunii, Słowacji i Ukrainy), ale także dla tego, że w ostatnim roku część czasopism zaczęła realizować politykę wolnego dostępu (można np. pobrać za darmo numery „Polityki Społecznej” i „Studiów Politologicznych”). Kilka redakcji pracowało na tyle intensywnie, że poprawiło swój zeszłoroczny wynik o 3-4 punkty („Myśl Ekonomiczna i Polityczna” uczelni Łazarskiego, olsztyński „Przegląd Wschodnioeuropejski”, „Central European Journal of Communication afiliowana przy PTKS, wydawane przez BBN „Bezpieczeństwo Narodowe”). Daje się jednak zauważyć także słabnącą pozycję znanych i poważanych tytułów – w tym kontekście negatywną niespodzianką okazały się z pewnością oceny „Przeglądu Sejmowego” (spadek z 8 punktów do 7) czy „Przeglądu Politologicznego” (z 7 punktów do 6).

Mnie osobiście najbardziej cieszy fakt, że wśród najwyżej punktowanych czasopism znajdują się aż dwa tytuły poświęcone polityce środkowo-wschodnioeuropejskiej: lubelski „Rocznik Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej” (aż 9 punktów) oraz poznańskie „Środkowoeuropejskie Studia Polityczne” (8 punktów).

By jednak bez reszty od tych punktów nie oszaleć, życzę wszystkim w nowym roku po prostu dobrych i wartościowych artykułów naukowych. Nieważne gdzie opublikowanych :-)