Moje książki
Pojęcie przywództwa performatywnego stanowi swoisty pomost pomiędzy przekonaniem o banalizacji życia politycznego a wiarą w wielką moc sprawczą przywódców politycznych. Autor ukazuje, jak w trakcie komunikacyjnych performansów politycy starają się przekonać odbiorców do udzielenia im politycznego poparcia. Celami monografii są twórcze rozwinięcie koncepcji przywództwa performatywnego oraz analiza wybranych przemówień politycznych wygłoszonych przez polskich przywódców po 1918 roku i zdekonstruowanie metod, za pomocą których mówcy starali się udowodnić swoją sprawczość. Książkę wieńczy raport z ankiety eksperckiej, dzięki której nakreślona została „mapa drogowa” po najważniejszych przemówieniach politycznych po 1918 roku.
"Podkreślić żądania kobiet". Przemówienia posłanek na posiedzeniach plenarnych Sejmu Ustawodawczego (1919-1922). Teksty źródłowe, Instytut Politologii Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2021.
POBIERZ ZBIÓR
Zbiór tekstów źródłowych obejmuje 39 przemówień wygłoszonych na posiedzeniach plenarnych Sejmu Ustawodawczego w latach 1919–1922 przez pierwsze parlamentarzystki, które uzyskały mandaty parlamentarne po przyznaniu kobietom w Polsce czynnego i biernego prawa wyborczego. Przemówienia umieszczone zostały w zbiorze w porządku chronologicznym. Teksty źródłowe poprzedza wstęp, w którym redaktor przedstawia polityczne tło działalności Sejmu Ustawodawczego, rolę kobiet w kampanii wyborczej na przełomie 1918 i 1919 roku oraz tematykę przemówień wygłaszanych w parlamencie przez posłanki.
Koalicje w systemie politycznym Nowej Zelandii. Od klasycznych do sieciowych porozumień, Instytut Politologii Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2020, ss. 161.
POBIERZ KSIĄŻKĘ
Hobbit, maoryskie tatuaże, rajska wyspa – z tym zazwyczaj kojarzy się Nowa Zelandia.
To jednak także kraj ciekawy politycznie: realizuje ambitne cele klimatyczne, zajmuje najwyższe miejsca w rankingach państw skutecznie walczących z pandemią COVID-19, rządzony jest przez charyzmatyczną liderkę.
Autor udowadnia w książce, że jednym z istotnych czynników sprzyjających stabilności politycznej i rozwojowi społecznemu Nowej Zelandii są innowacyjne formy współpracy między nowozelandzkimi partiami.
Zrezygnowały one niemal całkowicie z podpisywania tradycyjnych umów koalicyjnych i tworzenia koalicji gabinetowych. W zamian za to kooperują sieciowo, bazując na mniej zobowiązujących kontraktach wsparcia.
Dzięki temu gabinety i premierzy Nowej Zelandii z reguły utrzymują się u władzy przez kilka kadencji z rzędu. Ryzyko autorytaryzmu niwelują w tym przypadku poszanowanie reguł demokratycznego państwa prawa oraz wysoki poziom kultury politycznej.
The theoretical goal of the research presented in this book was to
include elements of social network analysis into the classical
neo-institutional theories of the government coalition formation
process. The empirical goal was to verify the benefits and accuracy of
this modified analytical model in the analysis of three deviant
government coalition formation cases: in Canada (2008), Great Britain
(2010) and New Zealand (2017).
The authors reconstruct the
institutional framework and visualise the networks of connections
between main actors. They argue that the transition from a stable
configuration of a two-party system to a multi-party system that is
extraneous for the political tradition of these democracies has
significantly influenced the process of government coalition formation
and cabinets appointment.
Pozycja ustrojowa rządu w państwach postjugosłowiańskich. Analiza prawnoporównawcza, Instytut Politologii Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2017, ss. 208.
POBIERZ KSIĄŻKĘ
Analiza porównawcza pozycji ustrojowej rządu w państwach postjugosłowiańskich miała dać odpowiedź na następujące pytania badawcze:
1. Czy rozwiązania przyjęte w analizowanych ustrojach państwowych pozwalają na ich przyporządkowanie do jednego z modelowych systemów rządów, to jest systemu
parlamentarno-gabinetowego?
2. Czy przyjęte rozwiązania ustrojowe mają swoje źródła w jugosłowiańskiej tradycji ustrojowej?
3. Jak wyglądają procedury powołania rządu w poszczególnych państwach – jakie są między nimi podobieństwa i różnice, zwłaszcza jeśli chodzi o udział w formowaniu rządu pozostałych podmiotów władzy ustawodawczej (parlamentu) i wykonawczej (prezydenta)?
4. Jak wygląda struktura rządu w poszczególnych państwach? Jaką rolę odgrywa w rządzie jego przewodniczący?
5. Jakie są kompetencje rządu w poszczególnych państwach? Które z nich współdzielone są z innymi segmentami władz, a które pozostają wyłącznie w gestii rządu?
6. Jakie mechanizmy egzekwowania odpowiedzialności politycznej i prawnej wobec rządu oraz poszczególnych jego członków funkcjonują w poszczególnych państwach?
7. Na ile pozycja ustrojowa rządu, działającego jako podmiot władzy wykonawczej w republice związkowej lub też terytorium zależnym/spornym, zbieżna jest z pozycją rządu suwerennego państwa?
POBIERZ KSIĄŻKĘ
Autorzy podejmują problematykę wpływu zmian technologicznych, społecznych i instytucjonalnych na pracę naukową i dydaktyczną polskich politologów. Zadają pytania o to: w jaki sposób polskie ośrodki politologiczne reagują na problemy demograficzne, w jakim stopniu reformy systemu szkolnictwa wyższego z lat 2010-2015 wpłynęły na dyscyplinę nauk o polityce oraz jak intensywnie polscy politolodzy wykorzystują nowe media do komunikowania wyników swoich badań. W pracach badawczych wykorzystują metody: analizy zawartości, statystyczną oraz prawno-dogmatyczną. Autorzy dochodzą do następujących wniosków: 1. Polskie ośrodki politologiczne kreatywnie i efektywnie dostosowują się do przemian demograficznych, oferując wiele nowych kierunków studiów, umiędzynarodawiając ofertę dydaktyczną oraz poszerzając ją o segment kierowany do osób czynnych zawodowo; 2. Reforma szkolnictwa wyższego z lat 2010-2015 wpłynęła na dyscyplinę nauk o polityce, co znalazło swój wyraz w nowym podziale dyscyplin, ale nie zaburzyła codziennej pracy badawczej środowiska: politolodzy aktywnie partycypują w systemie grantowym, sprawnie przebiega proces awansowania w ramach nowych procedur habilitacyjnych; 3. Polscy politolodzy nie wykorzystują możliwości nowych mediów w zakresie komunikowania wyników swoich badań: niewielu z nich posiada konta na portalach społecznościowych czy własne strony internetowe; zauważalna jest jednak profesjonalizacja polskich naukowych periodyków politologicznych – wiele z nich publikowanych jest już w formule Open Access. Monografię uzupełnia indeks politologicznych źródeł cyfrowych (obejmujący m.in. dokumenty, repozytoria oraz bazy danych).
Deficyt polityki społecznej w warunkach kryzysu gospodarczego. Zarys problematyki na przykładzie państw Bałkanów Zachodnich, Prodruk, Poznań 2013, ss. 175.POBIERZ KSIĄŻKĘ
Państwa Bałkanów Zachodnich nie zdołały przeprowadzić skutecznych reform, które mogłyby zapobiec społecznym skutkom kryzysu gospodarczego, co więcej – doprowadziły do zmarginalizowania polityki społecznej, która musiała ustąpić miejsca polityce gospodarczej zorientowanej – podług neoliberalnego paradygmatu – na pobudzanie przedsiębiorczości oraz napływ inwestycji zagranicznych. Tę pierwszą zredukowano praktycznie do obszaru doraźnej pomocy społecznej udzielanej w formie wypłaty zasiłków. Tej drugiej przypisano zbawienną moc poprawy sytuacji na rynkach pracy, sądząc, że zapewnienie obywatelom zatrudnienia wpłynie automatycznie na wzrost konsumpcji i przyspieszenie tempa rozwoju społeczno-gospodarczego.
Spis treści
Wstęp
"Przywództwo prezydenckie w państwach Europy Środkowej i Wschodniej" to pierwsza na polskim rynku wydawniczym autorska próba porównawczego ujęcia prezydentur w osiemnastu krajach regionu. Jej autor analizuje ścieżki karier prezydentów, procedury wyboru głów państw oraz relacje pomiędzy liderami–prezydentami i ich zwolennikami. Dowodzi, że - wbrew obiegowym opiniom - obywatele chętniej udzielają poparcia kandydatom na prezydentów, którzy dysponują solidnym zapleczem partyjnym, aniżeli kandydatom bezpartyjnym oraz że style przywództwa prezydenckiego w mniejszym stopniu uzależnione są od konfiguracji systemów partyjnych czy też uwarunkowań ustrojowych, w większym zaś - od ambicji oraz umiejętności samych liderów politycznych obejmujących urząd prezydenta.
POBIERZ KSIĄŻKĘ
„Przywództwo labilne” to książka, w której autor poszukuje odpowiedzi na pytanie o to, jak trzem wybranym liderom politycznym (Salemu Berishy w Albanii, Vladimírowi Mečiarowi na Słowacji i Wiktorowi Janukowyczowi na Ukrainie) udało się przezwyciężyć kryzys przywódczy i powrócić na ważne państwowe stanowiska. Politycy otrzymują w książce swoistą receptę na udany powrót, a wyborcy wskazówki, na co muszą zwrócić uwagę, gdy zauważą, że raz skompromitowany przywódca stara się powrócić do władzy. Rozważania osadzone są w szerokim instytucjonalno-społecznym kontekście, dlatego też wiele cennych informacji znajdą w pracy wszyscy zainteresowani problematyką albańską, słowacką i ukraińską. Książka jest zmodyfikowaną wersją rozprawy doktorskiej uznanej w 2012 roku przez Polskie Towarzystwo Nauk Politologicznym za doktorat roku.
Spis treści
Wstęp
FRAGMENT KSIĄŻKI
- Czym jest w istocie przywództwo i kogo można uważać za lidera politycznego?
- Jakim językiem posługują się przywódcy i do jakich emocji się odwołują?
- Dlaczego w Unii Europejskiej mówi się o kryzysie przywództwa?
- O czym powinni pamiętać liderzy na szczeblu lokalnym?
- Jak ocenić dwudziestolecie demokratycznej Polski z perspektywy teorii przywództwa politycznego?
To tylko wybrane pytania, na które Czytelnicy znajdą odpowiedź w książce „Przywództwo polityczne. Teoria i praktyka”. Jest ona adresowana do wykładowców, studentów, polityków, dziennikarzy, specjalistów ds. marketingu i public relations, a także do wszystkich tych, którzy niezawodowo interesują się życiem politycznym, śledząc debatę publiczną i uczestnicząc w wyborach.
Monografia jest pierwszą próbą całościowego spojrzenia na działalność komisji śledczych w Sejmie RP IV kadencji. Autor wykorzystuje w pracy rozmaite perspektywy - od ujęcia instytucjonalnego przez teorię przywództwa politycznego aż po ustalenia badaczy psychologii społecznej - a poprzez to ukazuje różne drogi interpretacji fenomenu, jakim na polskiej scenie politycznej okazała się działalność komisji śledczych. Praca zawiera także bogaty materiał egzemplifikujący omawiane zjawiska, bazujący na stenogramach wybranych posiedzeń komisji oraz dokumentach, które określały zakres ich działań. Całość odczytać można jako opis i próbę krytycznej analizy gry scenicznej aktorów politycznych, którzy na wiele sposobów starali się zainteresować publiczność spektaklu własną kreacją roli lidera politycznego.
